Beste vrienden,

De feestdagen zijn eindelijk voorbij.  Ze waren geweldig!  Zo veel tijd met familie, tijd om je te verheugen in het gebed in de synagoge, omringd door buren en vrienden.  Ik dank G-d dat hij me gezegend heeft met zoveel prachtige mensen die samen mijn gemeenschap en mijn wereld vormen.

Toen ik om mij heen keek met Rosh Hashana, merkte ik dat er iets veranderd was. We zijn allemaal ouder geworden.  Meer en meer van de vrouwen die me omringen in de synagoge zijn ofwel ouder geworden en meer zelf zwakker of ze zorgen nu voor moeders die ouder en zwakker geworden zijn. Mijn ouders komen tijdens de feesten al vele jaren bij ons maar ze zijn echt ouder geworden. Mijn vader komt naar de synagoge in een rolstoel en mijn moeder loopt een stuk langzamer dan voorheen.

Aan het einde van mijn rij zat een vrouw mijn leeftijd met haar moeder.  Beiden zijn al heel lang lid van onze synagoge maar vandaag leek haar moeder plotseling lzo veel ouder.  Ze is een overlevende van de Holocaust en ze vroeg om dit jaar om op de voorste rij te mogen zitten – iets wat ze nog nooit eerder had gedaan.  Het leek erop dat ze daar al enige tijd wilde zitten, maar had alleen nu die wens uitgesproken.  Natuurlijk wilden we haar maar al te graag tegemoet te komen.  Ze werd geholpen door haar kleindochter en kon niet  de hele dienst uitzitten. Maar ze kwam.

Toen ik naar het mannengedeelte keek, herinnerde ik me een geweldige man die een paar maanden geleden overleed.  Hij was in zijn 90 ‘s en was ook een overlevende van de Holocaust. Hij sprak altijd bijzonder luid bij een bepaald deel van de gebeden op Jom Kippur, de Grote Verzoendag.  We misten hem dit jaar.

Het was een zegen om zoveel vrouwen en hun moeders en grootmoeders in de synagoge te zien.  Maar het was ook triest om te zien hoeveel van deze prachtige vrouwen zwakker waren, minder bewust van hun omgeving, afhankelijker dan ze ooit waren geweest.  Wij hebben een samenleving die onze ouderen koestert.  We vinden het fijn om hun verhalen te horen en te leren van hun moed en de vaak moeilijke tocht die hen naar Israël bracht.  Maar we zijn hen ook veel verschuldigd. Zij zijn de generatie die het moderne Israël heeft opgericht.  Zij zijn de generatie die Hitler overleefde.

Vanaf nu tot het einde van het jaar zullen we u de kans geven om ons te helpen de mannen en vrouwen te helpen die de laatste jaren van hun leven hebben bereikt.  Ik hoop dat u zich bij mij zult aansluiten en hen wilt helpen om die jaren comfortabel te leven, met de hulp en de steun die ze zo nodig hebben.  Naast het HarGilo Security-project van deze maand, wilt u misschien doneren om de senioren van Judea en Samaria te helpen.  Heel hartelijk bedankt!

Met vriendelijke groet

Sondra Oster Baras
Directeur