Beste vrienden,

Een paar weken geleden werd een man gedood toen hij probeerde om te voorkomen dat zijn mede-Joden werden vermoord door een Arabische terrorist. Zijn naam was Rabbi Achiad Ettinger. Hij liet een vrouw achter, Tamar en twaalf kinderen. Rabbi Ettinger was op weg naar zijn werk in Tel Aviv toen hij cshoten hoorde die werden afgevuurd bij de ingang van Ariël. Hij stopt zijn auto, trok zijn wapen en deed een poging de terrorist te stoppen net nadat hij een soldaat had neergestoken, hij had zijn wapen gegrepen en vermoordde hem. Maar Ettinger met zijn pistool had geen schijn van kans tegen de terrorist en zin automatische geweer.

Rabbi Ettinger vertegenwoordigt de besten van ons. Een man die toegwijd was aan G-d, aan zijn volk en het land Israël. Een man die les gaf uit de Bijbel en de Talmoed aan allerlei Joden uit allerlei plaatsen. Een man die niet dacht aan zijn eigen veiligheid toen hij de mogelijkheid kreeg om anderen te redden.

Het is dit heldendom en deze toewijding aan hogere idealen dar sinds haar begin gelegen heeft aan de basis van de beweging van de nederzettingen. Jonge gezinnen die het proces van verlossing herkenden dat de stichting van de staat Israël en de daarop volgende overwinning in de Zesdaagse oorlog kenmerkten, verlieten hun comfortabele huizen en verhuisden naar de ruige bergen van Judea en Samaria. Velen van hen leefden jaren lang in tijdelijke onderkomens en in in mobiele woningen, in afwachting van een vergunning om permanente dorpen te bouwen. Door de tijd groeiden deze gemeenschappen en vandaag de dag zijn er 450.000 Joden die in Judea en Samaria leven. Maar ook vandaag zijn deze bewoners gemaakt van sterk ‘materiaal’. Ze worden omringd door vijanden die hen het liefst zouden vermoorden als ze naar hun werk of naar hun school gaan. Ze sluiten zich vrijwillig aan bij bewakings-teams en medische hulp – en reddingsdiensten. Ze voeden grote gezinnen op, bouwen huizen, scholen, bedrijven en synagoges. Maar uiteindelijk zijn het gewone mensen die een gewoon leven leiden.

Ik ging in Samaria wonen omdat ik geloofde dat ik deel nam aan G-ds plan voor verlossing. En ondanks de moeilijkheden en in het licht van onze successen, leef ik vol vertrouwen dat we grote dingen bereikt hebben. Ik ben er trost op om in Samaria te leven en ik ben er trots op om een lid te zijn van deze bewonderenswaardige pioniers.

Door de jaren heen, heb ik me ook tot u gewend en ik heb u gevraagd om hulp om de voortdurende groei en het succes van onze bewegen te verzekeren. Op dit moment hebben we ontzettend hard dingen nodig om de mensen van het Bijbelse Israël te beschermen. Ik denk aan surveillance cameras, sensors en communicatie-apparatuur. We hebben uw steun nodig. Misschien dat een camera, op de juiste plaats, het leven had kunnen redden van Rabbi Ettinger en de soldat die die morgen werd gedood. Ik hoop dat we op uw hulp kunnen rekenen.

Hoogachtend,

Sondra Oster Baras
Directeur