De worsteling om een meer traditioneel Israël                                    

April is dit jaar een heel bijzondere maand. Aan het begin van de maand vieren we Pesach, dat de eerste verlossing van ons volk uit slavernij en vervolging markeert. Een week na Pesach rouwen we om de zes miljoen Joden die tijdens de Holocaust zijn vermoord, en een week daarna vieren we Memorial Day voor onze gesneuvelde soldaten en slachtoffers van terreur, en Israël Onafhankelijkheidsdag, waarop we de 75 jaar sinds de oprichting van de staat Israël vieren.

Het is geen geheim dat zelfs nu we zoveel belangrijke gebeurtenissen in onze geschiedenis herdenken, ons land ontsierd wordt door interne verdeeldheid en spanningen als nooit tevoren. Het is echter niet de hervorming van de rechterlijke macht die aan de basis ligt van de verdeeldheid, maar eerder een langdurig debat binnen de Israëlische samenleving over de vraag hoe we onze identiteit moeten definiëren. Er bestaat een overweldigende consensus over de enorme historische betekenis van de terugkeer van het Joodse volk naar hun land. Er zijn enorme patriotten aan beide zijden van de scheidslijn, die het wonder waarderen dat de staat Israël is en met ontzag kijken naar de ongekende wedergeboorte van het Joodse volk in zijn eigen land.

In de beginjaren van de staat waren het de seculiere zionisten die de toon zetten. Zij vormden de meerderheid van de vroege pioniers van het land en hun doel was om een nieuwe Jood te scheppen, los van de oude tradities die door eeuwen van ballingschap bewaard waren gebleven, en in plaats daarvan een nieuwe cultuur te scheppen die de Natie Israël stevig in de familie van moderne, seculiere naties zou plaatsen. De laatste jaren echter sluiten steeds meer Israëli’s weer aan bij onze oude tradities. Ze verheugen zich in de Joodse staat als een vervulling van de profetie. Pesach is zowel een nationale als een religieuze feestdag. Sabbat is een tijd voor familie en vrienden om samen te komen, als het stil is in de straten terwijl het openbaar vervoer tot stilstand komt. De meerderheid van de Israëli’s wil een meer traditionele samenleving, gebaseerd op conservatieve waarden. En dat is een goede zaak. Maar zoals in elke overgangsperiode voelen degenen die plotseling in de minderheid zijn, seculiere en linkse Israëli’s, zich bedreigd.

Nu we het laatste kwart van onze eerste eeuw ingaan, moeten we ons herinneren dat we als volk, vlak na de Exodus, bij de Sinaï werden verbonden en dat G-d onze ultieme leider en gids is. Dat onze weg naar moderne onafhankelijkheid begon met de Exodus uit Egypte, zoals vastgelegd in de Bijbel. Laten we bidden dat steeds meer zich tot G-d zullen wenden voor antwoorden en harmonie zullen zoeken binnen Zijn bescherming. Er zijn vele wegen naar G-d en we hoeven het er niet mee eens te zijn. Maar als we onszelf zien als Zijn kinderen, zullen we de weg terugvinden naar eenheid, solidariteit en liefde. Ik geloof dat dit zal gebeuren! En als echte vrienden van Israël, die geloven dat het moderne Israël de vervulling is van de profetie, hoop ik dat jullie mijn optimisme delen.

Met vriendelijke groet,

Sondra Oster Baras

Directeur

GIFTEN VOOR CFOIC VANUIT NEDERLAND

U kunt uw donaties voor CFOIC vanuit Nederland voortaan overmaken via gironummer NL29INGB0000004542 van Christenen voor Israel o.v.v. CFOIC, met als toevoeging : ‘vrije gift’ of het project, waar u uw gift voor bestemmen wilt. Regelmatig zullen uw donaties door het kantoor van ‘Christenen voor Israel-afdeling CFOIC’ doorgestuurd worden naar Israël.

Ds. Henk Poot

https://www.christenenvoorisrael.nl/projecten/hartland-judea-en-samaria/