Beste vrienden,

Een maand geleden schreef ik u met mijn eerste reactie op het Coronavirus, deze nieuwe ziekte die plotseling uit het niets was verschenen. Op dat moment hadden we al ernstige veranderingen in onze manier van leven meegemaakt, met name in de totale stopzetting van het inkomende toerisme naar Israël. Een maand geleden waren we nog optimistisch dat het virus met het warme weer gewoon vanzelf zou sterven. Niemand denkt dat nog.

Israël was een van de eerste landen die serieuze maatregelen nam om de verspreiding van deze ziekte te voorkomen en wordt beschouwd als een van de meest succesvolle in deze inspanningen. Maar er is een zware prijs betaald. We zijn al meer dan een maand thuis. Scholen en bedrijven zijn gesloten. Gezinnen hebben elkaar al weken niet meer gezien. We hebben Pesach gevierd, de meest gezinsgerichte vakantie van het jaar voor een volk dat ongewoon familiaal is, helemaal alleen – alleen met mensen die regelmatig hetzelfde huishouden delen. Voor mij betekende dat alleen mijn man Ed en ikzelf. Onze kinderen, kleinkinderen, broers en zussen, neefjes en nichtjes en mijn bejaarde ouders, we waren allemaal alleen en konden de vakantie niet samen bezoeken en delen.

Nu zijn we bezig om uit de strengste beperkingen te komen, maar toch zal het nog maanden duren voordat we terug kunnen naar de normale gang van zaken. En de laatste activiteit die zal worden hersteld, zo lijkt het, zullen de vluchten zijn. En dat betekent dat de CFOIC Heartland de komende zes maanden opnieuw moet nadenken over de focus. We hebben zojuist vier CFOIC Heartland spreekbeurten in de VS geannuleerd – twee van mij en twee van mijn collega Shmuel Junger. En we hebben sinds begin maart geen groepsbezoek meer gehad. We kunnen u, onze vertrouwde supporters en vrienden, niet meer persoonlijk ontmoeten, niet in uw eigen land en niet in Israël. We zijn niet in staat om u persoonlijke updates uit Israël te brengen en we kunnen de vrienden die u ons zou hebben voorgesteld niet persoonlijk ontmoeten.

Maar ik denk dat dit voor ons mogelijkheden opent die we nog nooit eerder hebben verkend. We gaan vooruit, vol energie voor deze nieuwe avonturen. We breiden onze online bronnen uit – we bieden kwalitatief hoogstaande Bijbelstudies aan en brengen u live video-updates uit Israël. En we willen andere manieren vinden om in contact te blijven, met behulp van wat de moderne technologie te bieden heeft. Ik ben misschien in Israël en jullie zijn daar ergens ter wereld. Maar dezelfde technologie die het mogelijk maakte dat deze pandemie zich als een lopend vuurtje over het universum verspreidde, heeft ons in staat gesteld om met elkaar in contact te blijven, zelfs als we duizenden kilometers/kilometers ver weg zijn.

Ik heb geen idee wanneer en hoe deze pandemie zal eindigen en ons leven weer normaal zal worden. Maar ik wil geloven dat we manieren zullen vinden om ons dichterbij te brengen. Ik wil graag van u horen en leren hoe deze crisis u raakt. We kunnen virtuele vergaderingen en telefoongesprekken plannen. Maar het belangrijkste is dat ik wil blijven samenwerken, voor zover dat mogelijk is, om het volk van Israël te helpen en te steunen. Moge G-d u zegenen en beschermen en u in goede gezondheid houden.

Hoogachtend,

Sondra Oster Baras
Directeur